Binnaz Pike*
Geçen parkta arkadaşlarla oturuyorum. Hava da güneşli. İçimiz geçmiş, uyuyakalmışız. Hepimiz birden üzerimize atılan taşlarla uyandık. Bağırarak kaçıştık natürel haliyle. Bu taş yağmuru son vakitlerde oldukça sıklaştı. Gel de bunun nedenini semte yeni atılan Daisy’ye anlat.
Daisy, insanların cins dediklerinden. Parayla alınmış, bir mühlet de çok hoş bakılmış. Sonra bir gün, otomobile koymuş sahibi, bu da gezmeye gidiyoruz diye heyecanlı, sevinçle binmiş, sonu bizim mahalle olmuş. Evlat, o kadar şaşkın ki, evvelce Ayfer ablanın koyduğu mamalardan bile yiyemedi. Uygun mamaya alışkın. Taş, sopa, tekme, hoşt, onun anlayacağı şeyler hiç değil.
Daisy saf. Kasabın beslediği Limon peşinde ancak sebebini anlamıyor. Şimdi küçük, 6 aylık. Ona şunu diyemiyorum alışılmış, ‘Dua et peşinde olan Limon. Sonuçta bir köpek. Ya bir insan peşinde olsaydı ve sana tecavüz etseydi? Tecavüz edilirken ölen çok köpek biliyorum.’
Kısır da değil Daisy. Belediye kısırlaştırmazsa korkarım seneye onu daha makus senaryolar bekliyor. Kısırlaştırmak için yakalanıp götürülse de endişeleneceğim. Zira gidip geri dönmeyen çok arkadaş oldu. Birtakım barınaklardan çok makus haberler geliyor. Konya barınağındaki kürek olayını daha hiçbirimiz unutamadık.
Şimdi ben Daisy’ye sokakta yaşayan hayvanlara yönelik şiddet hadiselerinden örnekler versem, bizleri sevenler okuyunca üzülür, sevmeyenler de ilham alır diye korkuyorum.
Bize yönelik şiddet, azap, tecavüz ve öldürme hadiseleri çok arttı. Bazen bebekleri, kendi halinde uyuyan arkadaşlarımızı gaye alan bu taarruzlar yüzünden hiçbirimiz inançta değiliz. Yapanlar maddedeki açık yüzünden özgür kalıyorlar. Olan acı içinde ölen arkadaşlarımıza oluyor. Hatta bizleri besleyen ve koruyan insanlara da ataklar var. Kedi, köpek beslediği için öldürülenler oldu ne yazık ki.
Bütün bunları yapan beşerler bir de bizden korkuyor, bize başıboş diyorlarmış. Başıboş âlâ bir söz değil galiba. İnsan en sadık dostundan niçin korkar? Bizi onlar ehlileştirdi, onlara bağımlı hale getirdi, artık ise artık parklarda, kentlerde istemiyorlarmış. Bu sokaklarda ben yıllardır varım. Dün yeni taşınan teyze üzerime su döktü. Pis kokuyormuşum. Halbuki tıpkı bayan çekirdek yerken kabuğunu yere atıyor, kocası yere tükürüyor, sümkürüyor. Bence onlar da pak değil. Buna da şükür diyorum. Zira mama ve su kaplarımızı çöpe atanlar var. Üstüme su dökülsün varsın, ben katlanırım.
Mama demişken, arkadaşlarla anlaştık. Ayfer ablanın verdiği mama dışında yemeyeceğiz. Yan mahallede bir sürü arkadaşımız, kediler, kirpiler, kuşlar da dahil, getirilen bir mama sonrasında can çekişerek öldü. İçinde ne vardı sanki?
Tomi, bu sokakta 5 yıl yaşamış bir köpek, barınak da görmüş. Ortamızda en kıdemlilerden. Diyor ki, sokakta ne yaparlarsa yapsınlar, barınaktan daha uygun. Pekala fakat kulübesinde yakılanlar, parkta kurşunlananlar, üzerine çimento dökülen yavrular, patisi kesilenler, gözleri oyulanlar, bunlar daima sokakta oldu. Tomi sanırım, sokakların artık eskisi üzere inançlı olmadığını bilmiyor.
Çok şey değişti. Beşerler bizi düşman üzere görmeye başladı. Biz ise onları yargılamadan seviyoruz. Tipleri, inançları, maddi durumları hiç fark etmez. Hepsine kuyruk sallamaya hazırız. Sokakta hayat güç, bunun yağmuru, karı, trafik kazası, hastalığı var. Keşke bizden nefret edenler olmasaydı da, şu kısa ömrümüzü huzur içinde tamamlasaydık. Biz onlara şartsız koşulsuz güvenmeye hazırken onların bize güvenmemeleri çok üzücü.
Bize vurdukları vakit havlayıp diş göstermemiz büsbütün kendimizi müdafaa içgüdümüzden. Yoksa hiçbir köpek bir beşere ziyan vermek istemez. Bizim de hislerimiz var. Her azarlanmamız ya da dayak yememiz bizi daha korkak yapıyor. Keşke beşerler bizi hisleri olan canlılar olarak görebilseydi. Bizi parayla alıp satmayıp, kısırlaştırsalardı, bize azap edenlere de caydırıcı cezalar verselerdi…
Tomi’ye sordum. Seçimler yaklaşıyor, sence bizim durumumuzda bir değişiklik olur mu? ‘Partilerin seçim vaatlerini dinliyor musun Karabaş?’ dedi bana. ‘Dinleme daha düzgün. Birçok ne şiş yansın, ne kebap kaygısında. Açık açık bizi koruyacak adımlar atmaya korkuyorlar. Millet İttifakı, sokakları inançlı hale getireceğiz, derken, üstü kapalı, toplatılabileceğimizi ima ediyor. Halbuki barınaklar hepimizi alabilecek kapasitede değil. Toplatılmamız hem yasaya alışılmamış hem de toplu katliam hedefleyenlerin işini kolaylaştıracak.
İktidardaki partinin ormanları yok ederek bizi süreceği hayat alanları projesinin ikinci hayırsız ada hadisesine dönüşeceği kesin. Ona aslında hiç güvenmiyoruz. Yeniden Refah Partisi, ‘sokak köpekleri çocuklar için güvenlik sorunudur! Lütfen gerekli önlemleri alın evlatlarımızı kaybetmeyelim!’ diye seçim propagandası bile yapıyor. Halbuki çocuklar bizim oyun arkadaşlarımız. Onlar bizi, biz onları seviyoruz.
CHP’li İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu da 23 Nisan’da yayınladığı bir görüntüde, tatlı lisanla bir çocuğa, ‘şehirlerde sahipsiz canlar olmamalı, dedi.
Üretim, satış yasaklanmadan, kısırlaştırma mecburî kılınıp ceza kapsamına alınmadan, popülasyon denetim altına alınamaz. Bizi öldürerek bitiremezler. Bunu hepsi biliyor.
On milyonun üzerindeki hayvansever ‘oyum hayvan haklarına’ etiketiyle toplumsal medyada siyasi partileri protesto ediyor, seçim öncesi uyarıyor.
Bazı partilerde dostlarımız var lakin onların uğraşı da ortak bir ses çıkarmaya yetmiyor. Biz yokmuşuz üzere davranıyorlar, bizden gerçek dürüst kelam eden yok. Yeterli ki oy veremiyoruz Tomi. Zira şayet verebilseydik, mührü hiçbir partiye basmazdım.
*Gazeteci-Hayvansever